

Voor een schilder had Hans een buitengewoon taalgevoel. Hierin voelde hij zich verwant met zijn vriend, typograaf en drukker, Emile Puettmann. Beiden beeldend kunstenaars konden zij zich uren lang vermaken met woord- en vormgrapjes. Hans leerde Emile kennen toen zij als leden van het Algemeen Katholiek Kunstenaars Verbond (AKKV) exposeerden in het Stedelijk Museum te Amsterdam. Zonder dat ze wisten wie de maker was gaven ze vernietigend commentaar op elkaars werk. Nadat de waarheid aan het licht was gekomen zijn zij vrienden gebleven tot aan het overlijden van EmiIe in 1987. De vriendschap met Emile had nog een ander aspect. Beiden waren actief bestuurslid van diverse kunstenaarsverenigingen. Dit vakbondswerk benaderden ze bijzonder creatief. Pamfletten en omslagen werden door hen vormgegeven, nieuwe regelingen geformuleerd en op papier gezet. Hans bezat een groot optimisme. Hij geloofde in het succes van hun acties, hoe ze ook uitpakten.